De eerste twee weken

Just smell the grass, the dirt, just like I dreamed they’d be.
Just feel that summer breeze, the way it’s calling me.
For like the first time ever, I’m completely free.
I could go running and racing and dancing and chasing.
And leaping and bounding, hair flying, heart pounding.
And splashing and reeling and finally feeling.
That’s when my life begins!

Mandy Moore – When will my life begin

Vandaag is het precies twee weken geleden dat ik de operatie heb gehad.
Een heel nieuw begin waarin je opnieuw moet leren eten, ontdekken wat je wel en wat je niet kunt eten.
Je lichaam geeft dit zelf aan.

De eerste week
Op de dag dat ik uit het ziekenhuis kwam was ik voornamelijk bezig met lopen en slapen. Eten was een bijzaak.
Mijn nichtje Lisanne was zo lief om de wonden te bekijken of ze er goed uitzagen en of ze opnieuw verbonden moesten worden. Ik was lichtelijk paranoïde dat ze weer open zouden gaan, dus heb enkele plekken telkens opnieuw beplakt met Leukoplast. Het gevolg daarvan was dat de wondjes mooi aan het genezen zijn en ik toch wat geruster durfde te bewegen.
Zoals ik al zei, dag 1 was echt een slaapdag, bijkomen van de slapeloze nacht. De pijn was al een stuk minder en door het lopen was het prima vol te houden.
Ik had wel een probleem met boeren, dit lukte me telkens niet waardoor ik een drukkend gevoel op de borst kreeg.
Van Sylvana uit onze groep kreeg ik de tip om een suikervrij waterijsje (slimpie to the rescue) te eten en warempel daarna lukte het om te boeren. Je hebt werkelijk geen idee hoe zo’n opluchting dat was.
Het klinkt vies en totaal niet vrouwelijk, maar wat is het een genot om het gas te kunnen weg boeren zonder druk op de borst te krijgen.
De tweede dag voelde ik me al een stuk beter, alleen echt rechtop zitten lukte nog niet en dat zou ook nog een tijdje duren helaas. Voor mij voelde het alsof mijn maag dan hing en dat hou je niet lang vol. De tweede dag kreeg ik ook bezoek van mijn huisarts, dokter Jansen, die even kwam kijken hoe het met me ging.
En kwamen mijn moeder, Robert en Laura nog even buurten en heb ik leuke kaartjes en cadeautjes gekregen. Ook kwam er nog een mooie bos bloemen van mijn lieve collega’s (helaas niet op de foto gezet, sorry).
Dag drie tot en met vijf stond voornamelijk in het teken van lopen en eten. De juiste momenten zoeken om te eten, 6 keer per dag en zorgen dat het half uurtje tussen het eten en drinken ook echt gebeurde (tip, zet een timer op je telefoon). En daarbij ook nog rekening houden dat er 2 uur tussen de calciumtabletten en het innemen van calcium zoals melk moet zitten.
Vanaf de zesde dag had ik geen last meer van het operatie-gas en kon ik al vrijer bewegen zonder dat ik mijn buik steeds moest vasthouden.

Eerste week eten
De eerste dag na de operatie eet je vloeibaar, voornamelijk water, bouillon en ranja.
De tweede dag eet je dik vloeibaar, vla, soep (gepureerd) en yoghurt bijvoorbeeld.
De derde en vierde dag ga je over op gepureerd eten en mag je starten met “ander” eten zoals gepureerde aardappelen, groenten en vlees. Hierbij is het belangrijk om eten te kiezen dat veel eiwitten bevat (kip en vis bijvoorbeeld) en dat je eerst je vlees opeet, daarna je groenten en als laatste, als je nog ruimte hebt, de koolhydraten.
De vijfde en zesde dag ga je over op gepureerd met zachte stukjes en bouw je langzaam op naar vast voedsel.
Pas op de 8e dag ben ik echt begonnen met normaal eten. Met normaal eten bedoel ik eten dat niet eerst gepureerd is.
Omdat ik mijn maag wel wilde laten rusten en goed laten genezen, ben ik begonnen met licht verteerbaar eten.
Luchtige crackers met 20+ smeerkaas, HiPRO kwark (veel eiwitten) met een smaakje, normale kwark met aardbeien of kiwi gold en als avondeten zoete aardappelpuree, stoofpeertjes/worteltjes en pulled chicken (kun je bestellen bij de Jumbo). Ook hierbij een tip, weeg alles af, zo weet je wat je op kunt en kun je makkelijker uitbreiden naar meer.
Verwacht niet dat je alles opkrijgt. De eerste paar dagen was ik na 2 theelepels “zat”.
Zat even tussen aanhalingstekens, omdat je geen hongergevoel hebt weet je niet wanneer je genoeg hebt gehad. Het is voornamelijk luisteren naar je lichaam. Ik heb ontdekt dat als ik begin te boeren of het gevoel krijg van “blegh” ik ook echt moet stoppen. Af en toe krijg ik ook de hik en dan moet ik ook stoppen met eten, soms is dit al na 2 of 3 theelepels, ga ik door dan word ik misselijk.

Tweede week eten
De tweede week was voornamelijk het uitproberen van dingen.
Ik heb me voorgenomen elke dag iets nieuws te proberen en dat lukt tot nu toe prima.
Gelijk maar een airfryer aangeschaft, want dat levert je toch minder vet op dan koken in boter of olie.
Het eten gaat op zich prima, alleen geroosterd witbrood was geen goed plan. Daar ben ik goed ziek van geweest.
Kon het geen dumping noemen, maar ik moest wel even op de bank liggen en het weg slapen.
Ik wilde het toch proberen en na 3 hapjes merkte ik gelijk al dat dit niet goed zou gaan.
Ik begon te boeren (een teken dat ik vol zit) en werd misselijk. Terwijl ik op de bank lag had ik ook echt het gevoel dat ik moest overgeven. Na een uurtje slapen was het gevoel weer weg.
Helaas heb ik de dag erna wel de hele dag pijn in mijn darmen gehad en werd ik ’s avonds even niet goed in de keuken.
Het is niet met zekerheid te zeggen dat het daardoor kwam, omdat ik en mijn Omeprazol later had genomen en ik had net de Fraxiparine spuit gezet. Maar ik werd behoorlijk licht in mijn hoofd, kreeg het ineens erg warm en had het gevoel van flauwvallen.
Gelijk suiker maar gecheckt, maar die zat op 4.2, dus was niet de reden dat ik me zo voelde.
Na een paar minuten even zitten en niets doen zakte het af, maar de rest van de avond had ik wel het gevoel alsof ik een migraine kon krijgen. Een erg naar gevoel.
De dag erna was ik overal weer vanaf en heb ik mezelf maar even voor genomen om een tijdje maar geen witbrood te eten.

Eiwitrepen
In het kader van, we moeten eiwitten binnen krijgen, heb ik ook een aantal eiwitrepen gekocht om te testen. Ik eet ze alleen als ik niet thuis ben en niet de mogelijkheid heb om bijvoorbeeld kwark of iets dergelijks mee te nemen.
Degene zonder karamel erin zijn prima te doen, aangezien je maar een kwart op kunt, kun je er drie keer mee doen 😉
Ik ben nu verschillende aan het proberen om te kijken welke smaak en merk het lekkerst is en het beste is.

Koude, de bariatrische brrr
Wat me toch wel het meest opviel was dat ik het sinds ik thuis ben, continu koud heb. Ik zit momenteel met een gevoerde vest aan, terwijl het 20 graden is in huis. De week na de operatie droeg ik een hemd, T-shirt, trui met lange mouwen, dikke trui, vest en lag ik onder een winter dekbed. Ook droeg ik handschoenen. Ik heb uiteindelijk ook een gevoerde vest bij KIK gekocht (niet op de foto) en dit is momenteel mijn favoriete kledingstuk. Een aanrader voor de kou kleumers onder ons.
Vanuit de groep begreep ik dat dit een normaal verschijnsel was en van mensen die ik via Instagram volg hoorde ik dat het de “bariatrische brrr” werd genoemd. Weer iets geleerd…

Op de weegschaal
Mensen met overgewicht of mensen die aan het diëten zijn hebben een haat liefde verhouding met de weegschaal, waaronder ik.
Ik kan je garanderen, het is erg moeilijk om niet elke dag op de weegschaal te gaan staan.
Maar het wordt sterk afgeraden omdat het kan ontmoedigen als je bijvoorbeeld de ene dag iets bent afgevallen en de dag erna ben je iets aangekomen.
We hebben deze operatie gedaan om hulp te krijgen bij het afvallen, daarom is de weegschaal voor ons juist erg belangrijk geworden. Maar we moeten wel oppassen dat we niet doorslaan en dat is een erg dun lijntje.
Aangezien enkelen van mijn groep de blog ook lezen en we het niet over gewicht mogen hebben (kan erg demotiverend werken omdat niet iedereen op dezelfde manier afvalt) ga ik niet aangeven hoeveel ik al kwijt ben.

Doelen
Ik heb voor mezelf een aantal doelen gesteld dat ik heb gekoppeld aan het gewicht dat ik afval, een cadeautje voor het verliezen van gewicht. Bij elke 10 kilo mag ik iets gaan doen, bijvoorbeeld nieuwe kleren of iets wat ik al een lange tijd wilde hebben.
Natuurlijk weet ik ook dat ik er zelf hard voor moet knokken, want het komt echt niet vanzelf. Als ik weer ga eten zoals voorheen, dan gaat het helemaal mis en kom ik weer aan. En laten we eerlijk zijn, dan is dit alles voor niets geweest.
De komende weken zullen in het teken staan van een gezonde relatie krijgen met eten, uitzoeken wat ik kan eten en de hoeveelheid opbouwen van 2 theelepels naar +/- 150/200 gram.
Ook het herstellen van de operatie en het terugkrijgen van energie zal centraal staan.
Maar ik denk dat het belangrijkste is, dat ik weer moet leren om van mezelf te houden en mezelf moet leren accepteren.
En dat zal een hele klus worden, misschien nog wel moeilijker dan het opnieuw leren eten.

Disclaimer: Alle linkjes dat je hier kunt aanklikken zijn van officiële websites. Dit bericht wordt niet gesponsord door hen, maar is alleen om aan te geven waar ik de zaken heb gekocht. Je staat zelf vrij om te zoeken naar goede alternatieven.